Op een begraafplaats kom ik tot rust.

& dat is geen stomme woordgrap.

Soms is het erg druk in mijn hoofd. Vaak is dit een opstapeling van, kleine, nutteloze hersenspinsels.

Door te wandelen op een begraafplaats krijg ik ruimte om na te denken omdat het er altijd zo kalm en rustig is. Ik kom er bijna niemand tegen en het is afgelegen van drukke wegen.

Onder het denken door bekijk ik de grafstenen en beeld ik me in wat voor leven deze mensen gehad hebben.

Bijvoorbeeld eergister: Het regende en er was één super kleurrijke grafsteen. Het had een aparte vorm die van kleurrijk glas gemaakt was en plat lag. De regendruppels tikte tegen het glas en dit hoorde je al van een afstandje. Dit moét een kunstzinnig persoon geweest zijn. Iemand die van “regen” iets moois maakt. Muziek.

“You make me whole” stond erop. Kippenvel. Ik vind het speciaal om daar als wildvreemde even onderdeel van te zijn.

De dood zet me tot nadenken.

Als ik de verschillende grafstenen bekijk ga ik ook nadenken over mijn eigen leven en de mensen die erin zitten. Van de dood naar het hier en nu. Wat is belangrijk en wat niet.

Ik ben altijd zo geweest. Ik denk omdat ik zo open over de dood nadenk ik er ook niet bang voor ben. Nee. Ik baseer hier juist mijn grootste keuzes op:

Ik spreek gevoelens uit en werk aan het vergeven van mensen. Want ik zou er spijt van krijgen als ik dat niet had gedaan.
Ik ben moeder geworden omdat ik niet wil heen gaan zonder die ervaring te hebben gehad.

Ik vind het belangrijk om mijn passie en talenten te volgen. Want als ik er niet meer ben, zou ik daar spijt van krijgen.
Mensen die ik interview voor een brandvideo zeggen na afloop: “je stelt écht goeie vragen”. Tja, eerlijk… dit komt dus omdat ik iemand ben die ontzettend veel reflecteert over de dood, dus het leven.

Ik weet dat jij, net zoals mij, jouw passie volgt omdat je je anders niet compleet voelt. Omdat jij er, net zoals mij, spijt van krijgt als je het nooit een kans had gegeven.

En ik wil erachter komen waarom.

Want dát is waar mensen die naar jou luisteren/kijken een gevoel bij krijgen.

Het waaróm.

Ik bedank ze ook altijd als ik weer wegloop. De mensen van de begraafplaats. Voor even ben ik dan weer “back on track”. Totdat mijn hoofd weer vol zit met nutteloze hersenspinsels

want ja, that’s life.

Maar ik weet dat ik op een begraafplaats altijd welkom ben.

Het Videocafé is er om alle video dromen waar te maken voor expressieve ondernemers. Op een manier waarop jij je kan blijven onderscheiden.

Promovideo Stichting Save The Children

Toen stichting Save The Children met mij contact opnam voor een promovideo van een project met jongeren werd ik enthousiast. Als ik iets leuk vind om mee te werken, dan zijn het jongeren. Want ze zijn vaak niet alleen bezig met alles wat ik ook leuk vind (social media , gamen b.v.).

Waarom ik een hond heb?

Waarschijnlijk denk je dat ik het ga hebben over dat honden je allerbeste maatjes zijn, het knuffelen op de bank of het niet alleen thuis willen zijn. Lichaamsbeweging. Zoiets…

Brandvideo voor De rijzende feniks

Wat niet veel mensen van mij weten, is dat ik een vrij spiritueel persoon ben. Nu vind ik ‘spiritueel’ wel een containerbegrip. Maar laten we zeggen dat ik vrijwel alles wat er mee te maken heeft ooit wel eens een kans heb gegeven in mijn leven. Niet alles is blijven hangen omdat het voor mij persoonlijk niet werkt.

Klaar om jouw online podium te pakken?

Pak jouw online podium met een B-O-L-D Brandvideo, verticale talking head video’s, toffe sfeerbeelden voor diverse kanalen, logo animatie en mini-brandshoots voor expressieve ondernemers.